şuan yüreğim yalnızlıkların başkentinde.
ve ben her gece yalnız kapatıyorum gözlerimi,
beynimi oyan düşüncelere.
her sabah yalnız bakıyorum,
yalnız doğan güneşe.
ve ellerim üşüyor benim,
dost elleri ansızın kesildiğinde.
artık çekilebilecek tüm acılarda çekildi bende.
umutlarımsa vurgun yedi,
beş para etmezlerde.
sevinçlerime ise kurşun sıktılar,
tenha sokakların gecelerinde.
ve ben sol yanımı kaybettim,
sol yanı şerefsizlerde.
şimdi biliyorum ki!
bulamam kendimi istesemde.
çünkü her sokak,
çıkmaz sokak bu şehirde.
alınan her soluksa,
yalnızlığa açılan bir pencere.
ve çocuk yüreğiyle verdiğim tüm güzelliklere,
değer olarak acı biçiliyor,
sol yanı şerefsizlerce.
artık yüreğimse susukun ve küskün kendine.
çünkü bu hep son diyerek inandı,
sol yanı şerefsizlere.
ve bu inanışlarla acı saldı,
bu yorgun bedene.
ve ben biliyorum ki!
bundan sonra olduğum ve olacağım heryer de,
yanlızlıkların başkenti olacak bu yüreğe...
