BU SON ŞİİRİMDİR SANA bu son şiirimdir sana. inan bir daha olmayacaksın mısralarımda. çünkü bana ait aydınlıkları, pazarladın karanlıklara. ve karanlık bir yaşamı aldın kollarına. bu yüzden olmayacaksın işte mısralarımda. bu yüzden doğuşunu izlediğim güneşin yanında, gülemeyeceksin bir daha, dünyanın sekizinci harikası olarak bana. bu son şiirimdir sana. çünkü yağmur olup yağamadın mısralarıma. bir tuz oldun ve gün saydırdın yaralarıma. yokluğunda hasretini doladım hep voltalarıma, ve gözlerini aşıttım kaldırımlarda, bir daha,bir daha çıkmasınlar diye karşıma. ama her kaldırım sensin burada. kaç adımda çarpı koyulur sanırsın? gözlerinin zeytin siyahlığına. ve kaç yeminle boğabilirim sanırsın seni? yüreğimin en ücra karanlığına. ama yinede bu son şiirimdir sana. çünkü mısralarımda raslamak istemiyorum adına. içimdeki volkan alışsın artık biraz yokluğuna. belki yıllar geçip lavların soğuduğunda, söz yazarım bir şiir daha, dünyanın sekizinci,benim birici harikama.