PARLAK TERLERİM   Bir zamanlardı Saçlarımın gürlüğü Sıklığından tarağın işlemeyişi Gürdü, sıktı, sıkıydı Amazonlar kadar Himalayalar gibi sıralı Tarakların dişleri kırılırdı saçlarımda Saçakları sarkıyordu alnımda Gururluydum, yürüyordum kaldırımlarda Başım dimdik, parlak tellerin altında Kendimi onlarda görüyordum Değil parada pulda Bir ben vardım Bir de parlak tellerim Onlarla gururluydum, onlarla müştak Mutluluk muştusuyla Karşısındaydım aynaların, sevdaların Artık öyle değilim Olamam çünkü Kaybettim parlak telleri, sevdaları Mutluluk muştusunu Kaybettim saçlarımın gururunu Alnımın üstündeki şaçaklarını Onlar yok eskisi gibi Bir ben kaldım Bir ben???   Harun YILMAZ 20 Nisan 2002 / HINIS