HALUK’UN EMZİĞİ   Tek dostu vardır Haluk’umuzun Mavi zincirli emziği Ve besin kaynağı annesi Muşkulatı emziğidir Haluk'un Aldı mı söyle al yalasından Minicik dudaklarının arasına Bırakmaz kolay kolay, mavi zincirli emziğini Unutuverir ağladığı, ağlama sesini Kaptırır kendini bebeklik NEY’ine Niniler miniler dinler de geçer Yutkunur en derinden sevginin Peşinden ağlar da gider Mavi zincirli emziğinin Maviş gözlerinden ışıldar, parıldar bir büyük sevgi Sevecenliğinde enginleşti, büyüledi Haluk’umuz Binlerce duanın ardından bağşetti onu Halıkımız Gözlerinin içi emziğinin zinciriyle aynı renk Beşiğinin üzerindeki yorganı yastığına denk Yunus2un ölümüyle yıkılmıştı ahenk                                    Ahengimiz Yağmalanmış ruhumuza düştü bir cenk Canlandı hayal köşkümüz Haluk’la vurdu filizimiz ve firengimiz Dinginleşti yüreğimiz Hafifletti bizi, bir kuş tüyü kadar Haluk’umuz Yunus’un ölümüyle başlamıştı acılarımız Dindi bir nebze hiçranımız Haluk’umuzun derinliği olmayan deniz mavisi gözleriyle Ve dindi acılarımız masmavi emziğinin zinciriyle Haluk’un emziğidir; kırdı ağrısını derin acının Bıraktırdı yerini düştüğümüz hüznün Bahtiyarlığa eriştirdi bizi; Derinliği olmayan deniz mavisi gözleriyle. Sardı bizi, En sık teninden mavi zincirli emziğiyle   Harun YILMAZ 20 Temmuz 2003 / HINIS