Sakladın sevgilimi Ankara,
en kuytu köşene.
deniz misali yuttun mucizemi,
mekan tuttu hasretin gönlüme.
onulmaz yaralar açtın gönlümde Ankara.
pişirdin aslında beni.
acımı ekmek, hasretimi katık ettirdin.
kolsuz gömlek giydirdin aşkıma hediye
güldürdün beni beş para etmezlere
dalgaların getirdi öldürdüğün sevgilimi
farkettim ki ey Ankara
sadece sevgilim değilmiş öldürdüğün.
o büyülü sevgim de ellerinde...
kıskanırdım seni ankara
en kıymetlimi sakladığın için.
karanlığın gecelerinde geçtim sevgilimin diyarından,
yani senden.
selam söylemiştim öldürdüğün yarime
niye getirdi dalgaların ölü sevgilimi.
bizim ruhumuz kavuştu Ankara
ruhumuz kavuştu...