hey sen!
bak bana.
boşluktan daha boş gözlerinin,
sıfırı anımsatan boşluğuyla.
sudan daha renksiz yüreğinin,
beş para etmez bataklığıyla.
bir bak bana.
bir varlık göreceksin işte tam karşında.
gözleri sapsarı olan bir atmaca.
yüreği ateş kızılı olan,
bir ben duruyorum bir bak bana.
kör değilsin ya!
gör işte.
bir denklem duruyor karşında.
çözülmeyi bekliyor,
renksiz yazan kaleminin ucunda.
çözemedin bu denklemi,
adım kadar eminim buna.
ben vereyim ozaman,
bu denklemin formülünü sana.
önce bak doğaya.
ve gözlerinin yamaçlarını aç.
renk kuşları yuva yapsın yamaçlarına.
sonra bir çizik at yüreğine,
yüreğin doysun kırmızının kızıllığına.
şimdi test etmeye geldi sıra.
bir bak bana.
birşey görmüyorsun değil mi hala?
malesef kaldın işte sınıfta.
benim suçum yok,
bildiğim tüm formülleri koydum avuçlarına.
ama demek ki göz göz olmayınca,
yuva olamıyor kuşlara.
yürek yürek olmayınca,
kan akamıyor kızıllığıyla.
ben ne yapayım ki daha?
baksanda çare olamam artık sana.
baksanda çare olamam artık sana.




ANLAYANA.........