söyle!nasıl kopulur senden?
yüreğime cehennem ateşlerini vermeden
gözlerimi jiletlerle kesmeden.
söyle!nasıl kopulur senden?
tenimi,tenine muhtaç etmeden.
ve tüm yaşananları,
yaşanmış olarak kabullenmeden.

nasılsa göz yaşlarına alışkınım ben.
onun için,sen kop git benden.
çünkü anladım ki ben.
yatağından kopamayan bir nehir gibi,
kopamayacağım senden.
ve vazgeçemeyeceğim,
dünyanın sekizinci harikası olan,
o güzel gülüşünden.

bunları henüz sana söylememişken bile
dur gitme demek geliyor içimden.
sensizlik zormuş,
düşününce anladım birden.
söyle! ben böyle düşünürken,
nasıl kopabilirim senden.
onun için dedim ya kadınım,
sen kop git benden.

ardından dur gitme desemde.
sakın dönüp bakma gözlerime.
bir yaprak gibi,
kop git ellerimden.
ve geriye kalan tüm kokunu,
sök götür ciğerlerimden.
kançıbanlarınıysa bırak.
inan ki baş edebilirim ben.
yeter ki sen,
rahat et giderken.

ve ben bu şiire eklenmemiş,
mısralar gizliyorum senden.
yüreğime yazıyorum,
hiç kimseye göstermeden.
yeter artık!
bu kadar ele veriş,
bu şiire çok bile.
dedim ya,göz yaşlarına alışkınım ben.
onun için kadınım,
sen kop git benden.
sen kop git,
giiiiiitttt benden...!