NE GÜZELDİN SEN Bitmemiş bir romanın Yalnız ağacıydın sen Gövdesinden dallarına kadar Keşkelerle büyümüş Kangren olmuş kökleri Yapraklarına küsmüş Oysa ki fidanken ne güzeldin sen Bahar kıskanırdı Gözünü açmamış Yumuk tomurcuklarını Rüzgar sallardı Bir beşik gibi Aya düşmüş saçlarını Matemi dağıtan bir bakışın vardı Ne olduysa oldu Güzelliğin çirkinliğe gebe artık Her yanını telaş sardı Solmuş filizlerin Dalların kurumuş Şivesi bozuk kargalar Sefilliğini yüzün vurmuş Oysa ki bir zamanlar ne güzeldin sen Ne güzeldin tamer sarı